hardware

Bespreking van de Samsung A52 5G telefoon

Een aantal weken geleden ontvingen ik en Stephanie onze nieuwe telefoon, de Samsung A52 5G. Ik ontving de telefoon van mijn nieuwe werkgever en voor Stephanie schafte ik deze telefoon aan met een abonnement bij T-Mobile. We kozen T-Mobile omdat zij ons een extra korting gaven en meer mobiele data omdat zij al onze internet provider zijn (voor onze glasvezelverbinding).

Ik koos een Samsung A52 5G omdat het een relatief nieuw model is met goede hardware en een betaalbare prijs rond de € 380. Hoewel het niet zo goed is als het beleid van Apple, belooft Samsung dat deze telefoon driemaal wordt bijgewerkt naar nieuwe Android versies. Effectief betekent dit dat de telefoon drie jaar lang wordt bijgewerkt, plus een jaar extra voor alleen het dichten van veiligheidslekken. En zoals ik eerder schreef produceert Samsung geen telefoons in China, die grote mensenrechtenschender.

Het enige wat mij serieus ergert is alle bloatware die wordt verscheept met de A52 5G en andere Samsung telefoons. Het schijnt niet meer zo erg te zijn als voorheen, maar voor mij is het nog steeds irritant. Een klein deel van de bloat is nuttig, zoals de Microsoft apps die ik ook nodig heb voor mijn werk. De meeste zijn echter Samsung’s eigen apps, welke inferieure imitaties zijn van hun Google tegenhangers.

Waarom kocht ik geen Google Pixel telefoon dan? De Pixel 4a wordt voor ongeveer dezelfde prijs verkocht, de Pixel 5 voor € 630. Ik denk niet alleen dat de Pixel 5 te duur is, maar bij het vergelijker van de hardwarespecificaties lijkt de A52 5G beter dan beide Google telefoons. Hetzelfde geldt voor de Fairphone, die ik ook overwoog en wordt verkocht voor € 440: hardware is inferieur, draait nog steeds op Android 10 en heeft zelfs geen OLED-scherm. En hoewel ik het niet gecontroleerd heb vermoed ik dat zowel de Google telefoons als de Fairphone in China worden geproduceerd.

Gelukkig zijn er oplossingen voor de bloatware. Omdat sommige bloatware niet op de normale wijze er afgeschopt kan worden, moest ik ADB gebruiken om ze uit te zetten. Volg gewoon gidsen zoals deze of deze. Ik gebruikte deze lijst hier om specifieke paketten van mijn telefoon te verwijderen en kan bevestigen dat mijn telefoon nog steeds goed werkt zonder alle irritante bloatware.

Daarna paste ik instellingen aan om spionage van Android te beperken. Er is een goede gids over welke opties zijn uit te zetten. De meer strenge maatregelen beperken de functionaliteit van zaken zoals Google Assistant, maar ik koos er voor om het allemaal te volgen en kan bevestigen dat het goed voor mij werkt. Een andere maatregelen die wordt geadviseerd in de gids en die ik zeker kan aanraden is het gebruik van apps die je privacy respecteren in plaats van de standaard apps van Google. In plaats van Google Chrome gebruik ik Firefox als mijn standaard webbrowser met de Privacy Badger add-on voor het blokkeren van trackers en DuckDuckGo als de standaard zoekmachine. Ik gebruik Signal voor instant messaging, ProtonMail voor e-mail, ProtonCalendar voor kalenders en BitWarden voor het opslaan van wachtwoorden.

Ik gebruik af en toe nog wel wat Google diensten. Er is geen vervangen voor het plannen van routes met het openbaar vervoer zoals Google Maps dat biedt. Soms heb ik Google, Google Scholar of Google Books nodig voor dingen die ik niet kan vinden met DuckDuckGo. Omdat ProtonMail het delen van kalenders niet ondersteunt heb ik Google Agenda nodig om onze collectieve agenda te delen met mijn vrouw. Idealiter zou een app als maps.me het plannen van openbaar vervoer routes implementeren, zou DuckDuckGo betere zoekresultaten geven en een vervanger hebben voor Google Scholar en Google Books. Wanneer ProtonCalendar het delen van agenda’s implementeert kan ik mijn vrouw wellicht overhalen om daar naar over te stappen.

Voor de A52 5G zelf betreft, ik ben er nog niet zeker van of ik het fijn vind dat deze, net als bijna alle andere moderne telefoons, zo veel groter is dan mijn iPhone 6. Ik gebruik deze telefoon samen met de ‘silicone back cover’ van Samsung om het tegen vallen te beschermen. Deze heeft een ruw oppervlak om er voor te zorgen dat de telefoon minder snel uit je handen glijdt, maar een ander gevolg is dat de telefoon ook mijn broekzak binnenstebuiten trekt als ik deze uit mijn broekzak haal. Mijn laatste klacht is dat de vingerafdrukscanner onder het scherm niet zo accuraat is als de gewone vingerafdrukscanner van mijn iPhone 6. Het gebeurt te vaak dat mijn vingerafdruk niet herkend wordt. Voor wat betreft prestaties heb ik geen klachten, ik draai geen veeleisende apps zoals games en zie geen traagheid bij het gebruik van mijn telefoon. Het scherm is goed. Onder de streep is deze telefoon een goede keuze voor de combinatie van prijs en kwaliteit, mits je de bloatware opruimt.

Bespreking van de Samsung A52 5G telefoon Meer lezen »

Apple’s irritante koppigheid inzake Lightning

Drie jaar geleden kocht ik een refurbished iPhone 6 voor € 168. Ik dacht dat het een goede koop was voor een telefoon die mij niet bespioneert, in tegenstelling tot Google Android telefoons. Echter, vanaf de beschikbaarheid van iOS versie 13 in 2019 werd de iPhone 6 niet meer ondersteund. Dit is jammer maar niet onredelijk aangezien deze telefoon in 2014 voor het eerst werd verkocht. Ik heb ook witte vlekken zien verschijnen op het scherm. Ik gebruik de telefoon nog dagelijks, maar gezien deze factoren en vooruitgang in meer recente telefoons overweeg ik een nieuwe telefoon te kopen.

De iPhone 6 gebruikte nog steeds een LCD-scherm in plaats van een OLED-scherm, hoewel OLED-schermen al jaren gebruikt werden in telefoons van andere fabrikanten zoals Samsung. Omdat Apple zo laat was met het invoeren van OLED-schermen werd ik niet verleid tot het kopen van een nieuwe iPhone. Apple besloot eindelijk OLED te gebruiken voor de iPhone X, die op de markt werd gebracht in 2017. Een refurbished iPhone X is nu te koop voor € 300 tot € 400, of voor de helft van die prijs als je naar aangeboden tweedehands exemplaren kijkt. Veel duurder dan mijn iPhone 6, maar nog steeds acceptabel.

Wat voor mij niet acceptabel is, is dat Apple nog steeds haar eigen Lightning poort gebruikt en niet is overgestapt naar de open USB-C standaard die door zo goed als alle Android telefoons wordt gebruikt. Ik ben het zat om constant aparte kabels te gebruiken voor USB-C en Lightning. Het slaat nergens op omdat Apple wel naar USB-C overstapte voor de Macs, MacBooks en iPads. Het lijkt er op dat ze de verkoop van accessoires voor de Lightning poort willen uitmelken.

De laatste geruchten over de iPhone 13 suggereren dat de Lightning poort volledig gaat verdwijnen ten gunste van een poortloze telefoon met draadloos opladen. Apple zou daar de MagSafe standaard voor willen gebruiken, welke al is geïmplementeerd in de iPhone 12. MagSafe is zowel een verschrikkelijke naam als een verschrikkelijk idee.

Het is een verschrikkelijke naam omdat het verwarrend is. Immers, MagSafe was ook de naam voor de magnetisch aangesloten stroomkabel voor MacBook laptops. Deze werd tussen 2016 en 2019 uitgefaseerd ten gunste van de USB-C poort. Omdat dit nog steeds vrij recent is zullen veel mensen zich afvragen over welke van de twee producten het gaat. Ford heeft hetzelfde gedaan met hun Mustang Mach-E. Toen ik daar voor het eerst over hoorde dacht dat het over een nieuwe generatie van hun bekende sportwagen ging, maar het bleek een elektrische cross-over SUV te zijn. De marketeers bij Apple en Ford die dit verzonnen hebben zouden ontslagen moeten worden voor hun idiotie.

Het is een verschrikkelijk idee omdat draadloos opladen zowel duurder, trager en inefficiënter is dan bedraad opladen. Tests hebben uitgewezen dat draadloos opladen gemiddeld 47% meer energie kost dan een kabel. Als iedereen draadloos zou opladen zou dat significant meer elektriciteitsproductie vragen. Toen Apple besloot om de iPhone 12 zonder oplader te verkopen had het de mond vol met geblaat over hoe milieuvriendelijk ze waren omdat het elektronisch afval beperkte en er meer iPhones in een container pasten. Echter, als ze besluiten om draadloos opladen aan ons op te dringen is het een grote middelvinger naar duurzaamheid. En voor welk doel? Een MagSafe oplader, welke nog steeds met een kabel moet worden aangesloten in het stopcontact.

Gelukkig is de Europese Commissie (EC) het met mij eens. Volgens een nieuwsbericht lijkt het er op dat er later dit jaar een concept wet wordt gepubliceerd om telefoonproducenten te dwingen één oplaadstandaard te gebruiken. Hopelijk zou dat effectief betekenen dat Apple wordt gedwongen om USB-C toe te passen. Hetzelfde bericht stelt ook dat de EC kritisch is over de lage efficiëntie van draadloos opladen. Ik waardeer het activisme van de EC op dit front. Aangezien ze een paar jaar terug al inefficiënte stofzuigers hebben verboden, hoop ik ook dat ze het stupide draadloze opladen in telefoons verbieden.

Voor wat betreft mijn telefoon, ik overweeg serieus om een Samsung Galaxy A51 te kopen. Voor een nieuwprijs van € 240 biedt deze OLED en USB-C. Ik zal dan maar mijn toevlucht moeten zoeken in de maatregelen die op het Internet te vinden zijn om de verplichte bloatware er af te gooien en de spionage tot een minimum te beperken.

Apple’s irritante koppigheid inzake Lightning Meer lezen »

Bespreking van het Ducky One toetsenbord

In 2014 schreef ik op mijn Engelse weblog een bespreking van het Cooler Master QuickFire Ultimate mechanische toetsenbord. Ik vond dit een heel fijn toetsenbord, maar het had twee nadelen voor mij: het was een toetsenbord met een numeriek deel en had een uiterlijk dat gericht was op gamers. Omdat ik het numerieke deel nooit gebruik en een voorkeur had voor een meer ingetogen uiterlijk besloot ik het toetsenbord te verkopen en een Ducky One DKON1687 te kopen. Dit is ook een mechanisch toetsenbord, maar is tenkeyless (TKL, of 80% van de breedte van een normaal toetsenbord) en heeft dus geen numeriek deel.

De Ducky One DKON1687 gebruikt dezelfde Cherry MX brown switches voor de toetsen als de Cooler Master QuickFire Ultimate. Het wordt gezegd dat het afhankelijk is van persoonlijke voorkeur welke switches het meest wenselijk zijn. Met uitzondering van de Romer-G switches van het Logitech G613 toetsenbord heb ik echter nooit andere switches geprobeerd, dus ik kan ze niet goed vergelijken met andere keuzes. Alles wat ik kan zeggen is dat ik de Cherry MX brown switches fijner vind dan de Romer-G switches. Beide zijn zijn ‘tactile’ switches, maar ik heb de voorkeur voor de Cherry MX brown switches omdat ze iets meer weerstand bieden voordat een toetsaanslag wordt geregistreerd. Klachten dat de Cherry MX brown switches wat luid zijn neem ik voor lief.

Het feit dat de Ducky One DKON1687 een TKL toetsenbord is, is voor mij het grootste voordeel. Met de Cooler Master QuickFire Ultimate raakte ik soms de rechterzijde van het toetsenbord met mijn rechterhand die op de muis lag, dat was oncomfortabel. Ik heb geen klein bureau, maar het voelt natuurlijker dat ik mijn arm niet zo ver naar rechts moet buigen als voorheen. De Ducky One DKON1687 heeft geen verlichting onder de toetsen zoals de Cooler Master QuickFire Ultimate, maar ik mis het geen moment. Verlichting is niet meer dan een verkooptruc zonder toegevoegde waarde. Ik zet gewoon het licht op mijn computerkamer aan of ga blind typen als het te donker is om de toetsen te onderscheiden.

Helaas is de Ducky One DKON1687 nog steeds niet het ultieme toetsenbord voor mij omdat het bedraad is. Ik houd van het aanzicht dat ik geen draden heb lopen naar de achterkant van mijn bureau. Het Logitech G613 toetsenbord dat ik noemde wordt gebruikt door Stephanie en is wel draadloos. De Lightspeed technologie van Logitech die daarbij wordt gebruikt is erg indrukwekkend. Er is een vertraging van maar 1 milliseconde volgens Logitech. Dit is praktisch niet te onderscheiden van of equivalent aan een bedraad toetsenbord. Net zo indrukwekkend is dat de G613 het achttien maanden kan uithouden op twee AA batterijen volgens Logitech. Het toetsenbord heeft een kleine draadloze USB-ontvanger, nauwelijks groter dan de USB-poort zelf, om te verbinden met een computer. Het uiterlijk komt ook mooi overeen met de Logitech G603 draadloze muis, die ook Lightspeed heeft en wordt gebruikt door Stephanie.

We kunnen het echter niet allemaal hebben. Het breekpunt voor mij is dat de Logitech G603 zelfs groter is dan een standaard toetsenbord omdat het een kolom van macrotoetsen heeft aan de linkerkant. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de onnodige grote handpalmsteun. De Logitech G613 is ook niet ideaal omdat het ruwe groeven heeft bij het muiswiel, welke de huid van mijn vinger irriteren. De oude Logitech G5 bedrade muis die ik nu gebruik heeft mooi afgewerkte randen bij het muiswiel en doet dat niet, dus ik begrijp de ontwerpkeuze niet.

Ducky One DKON1687 versus Logitech G613

Meer recent heeft Logitech het G915 TKL mechanisch toetsenbord uitgebracht in de zomer van 2020. Dit toetsenbord doet veel goed omdat het TKL met Lightspeed, toetsverlichting en low profile switches combineert. Toch ben ik wederom teleurgesteld: het bevat een interne batterij die veertig uur meegaat met de verlichting op 100%. Hoewel we kunnen aannemen dat de batterij langer meegaat als de verlichting uit staat, is mijn probleem hier dat het een interne batterij is. Uiteindelijk zal de batterij in capaciteit afnemen naarmate deze ouder wordt en onbruikbaar worden. Naar ik aanneem kan deze dan niet vervangen worden, in tegenstelling tot de AA-batterijen van de G603. Mijn grootste probleem is echter de prijs: minstens € 220 voor de zwarte versie met de US QWERTY indeling en tacticle switches. Compleet gestoord als je bedenkt dat ik € 90 voor de Ducky One DKON1687 betaalde en € 100 voor de Logitech G603.

Ik wens dat Logitech een TKL versie van de G603 zou produceren, zonder de macro toetsen links en zonder de handpalmsteun. Ze zouden ook de ruwe randen bij het muiswiel van de G613 moeten oplossen. Aan de andere kant zou het ook mooi zijn als Ducky draadloze technologie zou toepassen in hun TKL toetsenborden die kan wedijveren met Logitech’s Lightspeed technologie.

Bespreking van het Ducky One toetsenbord Meer lezen »

Overgestapt van de Samsung Galaxy S7 naar de iPhone 6

Mijn vorige werkgever FRISS stelde mij een mobiele telefoon beschikbaar die ook privé kon gebruiken. Dit was nodig vanwege de mogelijkheid om thuis te werken en een sporadische bereikbaarheidsdienst. Mijn nieuwe werkgever ID Ware doet daar niet aan, dus het was niet onredelijk dat zij mij geen mobiele telefoon gaven. Omdat het duur was om de Samsung Galaxy S7 die ik bij FRISS gebruikte over te nemen, besloot ik naar een nieuwe telefoon te zoeken.

Het abonnement dat FRISS had met T-Mobile stond enige keuze toe in verschillende telefoons. Onder telefoons met Google Android leek de Samsung Galaxy S7 destijds de beste keuze. De Apple iPhones vereisten een flinke bijbetaling, vandaar mijn keuze voor de Galaxy S7.

Hoewel de Galaxy S7 geweldig is op het vlak van hardware vond ik de software niet fijn. Naast de evidente spionage op je persoonlijke data door Google werd deze telefoon vol met bloatware geleverd door Samsung. Een deel daarvan is zelfs niet eens te verwijderen. Samsung heeft een irritante gewoonte om hun telefoons te leveren met allerlei alternatieve apps voor de standaard Android software (zoals de web browser en kalender) die niets toevoegen. Ze hebben ook een slechte reputatie omdat ze snel veiligheidsupdates voor telefoons beëindigen. Er zijn uiteraard andere fabrikanten die wel telefoons verkopen met een kale Android en veiligheidsupdates voor een redelijk aantal jaren leveren na de introductie van de telefoon. Maar dan blijft het spionage probleem onopgelost.

Een custom ROM op je Android telefoon installeren, zoals LineageOS, lost het probleem ook niet op. Ik ben niet op de hoogte van alle details, maar het feit dat de fotokwaliteit van de Galaxy S7 slechter wordt met LineageOS is voor mij een breekpunt. En als je de Android app store wilt gebruiken moet je alsnog extra Google software installeren die spioneert. Het is te veel onzekerheid en werk. Ik wilde iets dat (relatief) privacy vriendelijk, bloatware vrij en en gemakkelijk in gebruik is.

Mijn keuze viel op een refurbished iPhone 6 van Forza, inbegrepen bij een Tele2 contract met onbeperkt bellen/SMS’en en 2 GB data per maand voor € 22. Om € 1.000 te betalen voor de nieuwe iPhone X, ook al heeft het dat mooie OLED-scherm (en die domme uitsnede aan de bovenkant!), vond ik waanzin. Maar € 22 per maand is nauwelijks meer dan ik voor mijn SIM-only abonnement betaalde in het verleden.

Een korte opmerking over Tele2: vermijd ze. Ik kwam er achter dat mijn telefoonnummer gepubliceerd was in de Gouden Gids, op papier en online, zonder mijn toestemming. Hun helpdesk heeft geen idee hoe dat kon gebeuren en ik werd ook op geen enkele manier gecompenseerd. Ik heb een klacht ingediend bij de Autoriteit Bescherming Persoonsgegevens.

Niet lang geleden was er nog een kritisch onderzoek van de Consumentenbond dat refurbished iPhones afkraakte. De bevindingen waren dat deze telefoons vaak slecht gerepareerd werden met inferieure onderdelen en niet altijd goedkoper zijn dan nieuwere telefoons. Forza werd ook slecht beoordeeld. In mijn geval heb ik niets te klagen, mijn refurbished iPhone 6 werkt prima.

Ik had verwacht dat ik het geweldige OLED scherm van de Galaxy S7 zou missen op de iPhone 6, maar dat gebeurde niet. In de praktijk geeft het schem toch niet heel veel zwart weer en gebruik ik deze niet in donkere omgevingen, dus ik merk niet zoveel van het gebrek aan OLED. Aan de software kant is iOS veel fijner dan Android, geen spionage en bloatware. De sporadische app die je niet kunt verwijderen zoals Apple Health zit niet echt in de weg en neemt niet veel ruimte in. Geen probleem als je DuckDuckGo wilt instellen als de standaard zoekmachine in de Safari webbrowser (dat is niet mogelijk in Google Chrome op Android).

Maar toch, Apple zou Apple niet zijn als het haar superieure productontwerp niet zou combineren met een gezonde hoeveelheid klotestreken. Bijvoorbeeld hun laksheid om hun web browser engine WebKit bij te tijd te houden met de laatste webstandaarden. Normaliter is dit geen probleem omdat je een andere web browser kan installeren met een andere engine, maar Apple blokkeert de mogelijkheid om iets anders te gebruiken dan WebKit. Dit kwam in het nieuws nadat het Franse softwarebedrijf Nexedi Apple hiervoor aanklaagde. Dit gebeurde in 2016 en hoewel WebKit nog steeds de enige optie is in iOS, weet ik niet wat de huidige status is van WebKit’s conformantie aan webstandaarden.

Een andere is dat Apple weigert om ondersteuning the implementeren voor de open en cross-platform Vulkan graphics API in iOS, ten voordele van hun eigen gesloten Metal graphics API. Metal was uitgebracht in 2014 terwijl Vulkan nog niet af was (in 2016 pas) en Apple kan terecht gedacht hebben dat Vulkan te lang op zich liet wachten. Sinds enige tijd is Vulkan nu wel geaccepteerd als de open standaard voor graphics en wordt veel gebruikt op Linux en Android. Hoewel dit niet zichtbaar is voor de eindgebruiker, naait Apple in feite de ontwikkelaars omdat zij hun software moeten omzetten van Vulkan naar Metal als zij deze ook voor iOS willen uitbrengen. Als het leven van ontwikkelaars onnodig moeilijker wordt gemaakt wordt de consument indirect benadeeld.

Dan is er nog de onmogelijkheid om een andere app store dan de Apple App Store te gebruiken (niet het geval op Android). Apple beweert dat het haar gebruikers wil beschermen, maar dat rechtvaardigt de beperking van die vrijheid niet. Ze zouden makkelijk een waarschuwing geven dat de veiligheid niet gegarandeerd wordt als gebruikers een andere app store toevoegen. De echte reden is natuurlijk dat zij een monopoly willen op de betaalde iOS apps zodat ze meer winst kunnen binnenhalen. Net als bij Google nemen zij een deel van de transacties in de app store. Mijn oplossing hiervoor is om simpelweg nooit een betaalde app te kopen in de Apple App Store. Ik heb sowieso geen betaalde apps nodig.

Ik kan het feit noemen dat iOS niet open source is, wat betekent dat er geen custom ROM’s voor iOS gemaakt kunnen worden. De meer complexe realiteit is dat hoewel Android wel open source is, veel Android apps dat niet zijn. Die zijn nu gesloten als onderdeel van een bewuste strategie van Google om de open source Android onaantrekkelijk te maken. Met deze keuze vind ik privacy belangrijker dat vrijheid in software, vandaar mijn keuze voor Apple. Ik denk dat ik nu duidelijk heb gemaakt dat ik Apple de beste keuze uit twee slechte keuzes acht.

Overgestapt van de Samsung Galaxy S7 naar de iPhone 6 Meer lezen »

Nieuwe versterker en luidsprekers

In augustus besloot ik dat ik een betere oplossing wilde voor muziek in mijn woonkamer. Voorheen gebruikte ik mijn Audioengine A2 luidsprekers en mijn TV hiervoor, maar die oplossing was verre van ideaal. De luidsprekers waren aangesloten op de TV via de hoofdtelefoon ingang en ik gebruikte de Deezer app op de TV om muziek te streamen. Als ik alleen naar muziek wilde luisteren moest ik dus ook mijn TV aanzetten. Het volume van de hoofdtelefoon ingang was niet met de afstandsbediening te regelen. De Deezer app was het meest frustrerende omdat deze constant vastliep.

Ik ging daarom op zoek naar een goede versterker die muziek kon streamen zonder dat ik een extra apparaat nodig had. Die versterker moest op afstand bediend kunnen worden met een smartphone. Het streamen van de muziek moest de versterker zelf via WiFi doen. De TV moest ook profiteren van het betere geluid en aangesloten worden op de versterker. Omdat de Audioengine A2 luidsprekers te klein zijn voor een woonkamer en actieve (met geïntegreerde versterker) luidsprekers zijn in plaats van passieve, besloot ik ook naar nieuwe speakers te zoeken.

Deze criteria sloten al snel veel oplossing uit. Veel muziekstreamers hebben geen versterker, dus ze moeten verbonden worden met actieve luidsprekers of een versterker. Sommige van deze apparaten kunnen alleen via Bluetooth streamen vanaf een telefoon. Bluetooth heeft als nadeel dat de batterij van de telefoon sneller leeg raakt. De geluidskwaliteit kan aangetast worden als deze verzonden wordt via Bluetooth, afhankelijk van de gebruikte compressie. Vaak vereisen ze ook een extra app, afzonderlijk van de app van de muziekstreamingdienst.

Toen ontdekte ik Spotify Connect. Deze functie van Spotify stelt je in staat om in de Spotify app met een ondersteund apparaat te verbinden en dat apparaat muziek te laten streamen. Omdat het apparaat zelf een WiFi-verbinding met Spotify legt dient de telefoon alleen als afstandsbediening. Zo blijft de geluidskwaliteit onaangetast en raakt de batterij van de telefoon nauwelijks sneller leeg. Voorheen wilde ik geen Spotify gebruiken omdat ze alleen credit cards accepteerden, maar dat hebben ze opgelost met iDEAL. Zoals de naam suggereert is Spotify Connect een functie die in eigendom van Spotify is en waar zij een monopolie op heeft. Ik houd hier niet van en zou liever zien dat alle streamingdiensten een open standaard creëren, maar ik ken geen alternatief.

Na mijn evaluatie van versterkers die Spotify Connect ondersteunen begon ik met het lezen van de recensies van What HiFi?. De beschikbaarheid van de producten in de fysieke winkels beperkte de keuze nog verder. Stephanie en ik wilden eerst naar de versterker en luidsprekers van onze keuze luisteren voordat wij een keuze maakten. Uiteindelijk gingen wij naar Audiohuis Delft omdat zij zowel de versterker als de luidsprekers hadden staan voor de test.

We besloten om de Cambridge Audio Minx Xi versterker te kopen (ook wel een muziekstreamer genoemd) voor € 650 en de Q Acoustics Concept 20 luidsprekers voor € 500. Dit is de prijs voor twee luidsprekers, maar sommige winkels hebben blijkbaar de gewoonte om de prijs voor één luidspreker te vermelden. De recensie van What HiFi? meldde dat de speakers het beste presteren met de prijzige standaarden voor dit specifieke model, dus die kochten we ook. Dat voegde nog eens € 300 toe aan de rekening.

Ik geloof de bewering van de recensent wel dat de standaarden de geluidskwaliteit verbeteren, maar ik vraag mij af of mijn oren goed genoeg zijn om het verschil te horen. Misschien wel in een goede luistertest, maar waarschijnlijk niet bij dagelijks gebruik. Later kwam ik erachter dat de Q Acoustics 3050 vloerstaanders een goed alternatief zouden zijn geweest. Deze hebben natuurlijk geen standaarden nodig. Ik zie dat twee van deze luidsprekers voor prijzen tussen de € 800 en € 1000 te krijgen zijn. Als ik dat eerder had geweten had ik liever die gekocht. Desondanks ben ik erg tevreden met mijn Concept 20 luidsprekers.

Ik even goed tevreden met de Minx Xi. De combinatie van geluidskwaliteit met gebruiksvriendelijkheid is goed. Deze versterker ziet er ook mooi uit, relatief klein in verhouding met de traditionele logge versterkers. Er is geen groot aantal verbindingen aanwezig die ik toch niet gebruik. Er zijn maar twee kleine nadelen die ik heb opgemerkt. Het duurt zo’n twintig seconden voordat de versterker is opgestart en verbonden met mijn WiFi-netwerk, dit had ik graag iets sneller gezien. Een of twee HDMI inputs zouden nuttig zijn naast de optische, coax en analoge inputs.

Ten slotte een waarschuwing over de kabels. Audiohuis Delft adviseerde mij om kabels van QED te kopen. For twee paar van QED XT40 2,5 meter analoge luidsprekerkabels betaalden we € 139. Voor de QED Performance Audio Optical en QED Performance Audio Coaxial 1 meter kabels betaalden we € 55 per stuk. Flinke prijzen voor alleen maar kabels! Ik had de kwaliteit en normale prijzen voor kabels niet onderzocht, dus gingen we mee in het advies. De advertenties op de verpakkingen die schermden met zeer positieve recensies op What HiFi? droegen daar aan bij. Toen ik na de aankoop informatie ging inwinnen werd ik bevestigd in mijn vermoeden dat zulke dure kabels onnodig zijn. Je gaat geen verschil horen, zeker niet over zulke korte afstanden.

De geluidskwaliteit die de Minx Xi kan leveren in combinatie met de Q Acoustics Concept 20 is geweldig. Ik heb er niet zo veel meer over te zeggen, ik ben geen audiofiel en heb geen referentiepunt om ze mee te vergelijken. Ik wil wel de ervaring en de gebruiksvriendelijkheid van deze oplossing benadrukken. Het is aanzetten, Spotify openen op mijn telefoon en streamen. Met Spotify heb je een bijna eindeloze keuze aan muziek voor € 10 per maand. Hoewel het nu normaal is, verbaasd het mij nog steeds hoe makkelijk het is. Niet zo lang geleden gebruikten we nog veel duurdere CD’s die nu relatief onhandig zijn.

Nieuwe versterker en luidsprekers Meer lezen »

Bespreking Motorola F3 mobiele telefoon

Motivatie voor aankoop

Er zijn verschillende redenen aan te wijzen voor mijn keuze om deze telefoon te kopen. Eigenlijk was ik op zoek naar een smartphone die geen Windows Mobile of ander gesloten Operating System (OS) gebruikt, maar is uitgerust een open source OS. Ik wil namelijk graag de vrijheid hebben om de software van mijn smartphone te kiezen, net zoals ik op een PC een Linux distributie kan installeren. Met dat criterium bleven er voor mij twee kandidaten over, de Neo FreeRunner en Nokia N810. De hardware van de FreeRunner kan mij echter niet bekoren, en de software is ook niet gereed voor de consument. De N810 heeft die nadelen niet, maar het is een internet tablet en geen smartphone. Als de N810 GSM en/of 3G had ondersteund, had ik die waarschijnlijk gekocht. Ik wacht daarom op de opvolgers van de FreeRunner en de N810. Daarnaast komt een smartphone beter tot zijn recht met een 3G verbinding, en de abonnementskosten daarvoor zijn wat mij betreft te prijzig. Daarom besloot ik een nieuwe ‘domme’ telefoon te kopen.

Mijn oude telefoon is een Motorola RAZR V3i van ongeveer drie jaar oud, die nog steeds prima werkt. Toch wilde ik een nieuwe telefoon. De V3i is een clamshell, wat naar mijn mening niet zo fijn is in het gebruik als een candybar telefoon. Ik irriteerde me ook aan de lage resolutie van het beeldscherm van 176 bij 220 pixels. Ik overwoog daarom de Nokia 6300 te kopen, een candybar met een resolutie van 240 bij 320 pixels. De Nokia 6300 heeft helaas ook een aantal nutteloze functies waar ik liever niet voor wil betalen, zoals een camera. Ook kunnen Nokia telefoons niet standaard muziek in Ogg Vorbis formaat afspelen. Het is een kleine moeite voor Nokia om ondersteuning voor Ogg Vorbis te implementeren, en ik heb geen zin om software van derden te gebruiken. Zolang Nokia het niet geïmplementeerd heeft koop ik dan ook niet een Nokia telefoon. Niet dat ik op dit moment een mobiele telefoon gebruik om muziek mee af te spelen, maar dat is dus juist omdat mijn hele verzameling in Ogg Vorbis formaat is. Daarnaast is de Nokia 6300 niet te koop voor minder dan € 125, zoveel geld heb ik daar niet voor over.

De keuze voor de Motorola F3

In mijn zoektocht naar een nieuwe telefoon viel mijn oog uiteindelijk op de Motorola F3. Bij het ontwerpen van deze telefoon is het motto “minder is meer” met succes gehanteerd. Deze telefoon is gericht op de onderkant van de markt en ontwikkelingslanden. De prijs is daarom erg laag, ik kocht deze telefoon nieuw voor een bedrag van € 30. De functionaliteit van deze telefoon is als gevolg daarvan erg beperkt, maar dat is een voordeel voor degenen die alleen geïnteresseert zijn in de basisfunctionaliteit van een telefoon. Ik gebruik een telefoon immers alleen als een vervanger voor mijn horloge, wekker, om mee te bellen en om SMS-berichten te lezen. SMS-berichten sturen is voor mij overbodige functionaliteit, providers voor mobiele telefonie brengen er aparte kosten voor in rekening, en het is makkelijker om een voicemail in te spreken.

De telefoon is erg mooi ontwerpen, zeker wanneer de lage prijs in acht wordt genomen. De telefoon is 9 mm dik, nog dunner dan de 13,72 mm dikte van mijn RAZR V3i. Gelukkig is er geld verspilt aan een camera. De interface is erg simpel, effectief en snel te bedienen. Het meest onderscheidende kenmerk van de F3 is dat deze niet gebruikt maakt van een LCD, maar elektronisch papier. Dit brengt de beperking met zich mee dat er maar twee regels van zes karakters tegelijk kunnen worden weergegeven. Er moet dus aardig wat gescrolled worden als je een SMS-bericht wilt lezen, en een SMS-bericht versturen is nog lastiger. Het is echter niet onoverkomelijk, zeker als SMS-berichten niet zo belangrijk zijn. De namen in mijn telefoonboek heb ik flink moeten afkorten om ze op een regel te krijgen zonder te hoeven scrollen. Door het gebruik van elektronisch papier worden een geen pixels weergegeven, karakters en iconen zijn daarom haarscherp, in tegenstelling tot de zogenaamde pixelation die te zien is op mobiele telefoons die LCD’s gebruiken met lage resoluties. Ik heb altijd volledige ontvangst met het KPN netwerk, de vibratiefunctie en de keuze uit de standaardringtones is goed evenals de verstaanbaarheid. De F3 komt overeen met bijna al mijn eisen die ik aan een telefoon stel. Er zijn echter naast de beperkingen van het beeldscherm ook twee meer serieuze nadelen.

De batterijduur

Voordat ik de F3 kocht heb ik uitgebreid de specificaties van de F3 zoals die op de website van Motorola staan geëvalueerd. De batterijduur is gespecificeerd als tot ongeveer 300 uur stand-by tijd en tot ongeveer 300 minuten gesprekstijd. Voor mijn vorige telefoon, de RAZR V3i, geldt een specificatie van ongeveer 200-310 uur stand-by tijd en ongeveer 200-400 minuten gesprekstijd. In de praktijk haal ik een batterijduur van iets meer dan 10 dagen met de RAZR V3i. Ik verwachtte dus dat de F3 het nog langer zou uithouden. Ik kwam bedrogen uit, want de F3 houdt er na 4 of 5 dagen mee op. Eerst dacht ik dat er iets mis was met de telefoon of de batterij, maar elders op het Internet wordt een vergelijkbare batterijduur gerapporteerd. Daar moet wel bij gezegd worden dat ik de RAZR V3i ’s nachts wanneer ik ga slapen altijd uit zet, want de wekker blijft werken ook al is de telefoon uitgeschakeld. Dat is helaas niet mogelijk bij de F3, dus deze moet ik ’s nachts altijd aan laten staan. Ik ben ik erg ontevreden over de batterijduur, ondanks het beeldscherm van elektronisch papier dat zou moeten zorgen voor energiebesparing moet de F3 tot mijn ergernis te vaak aan de oplader hangen. Echt een gemiste kans, zeker omdat ik ook nieuwsberichten kan vinden over mobiele telefoons met een veel langere batterijduur. Bijvoorbeeld de Philips Xenium 9@9k met een stand-by tijd van twee maanden en een spreektijd van 17 uur, en dan gebruikt deze telefoon nog een gewone LCD. Een ander nadeel is het ontbreken van een flight mode functie op de F3, als je niet gebeld wilt worden zal je de telefoon helemaal moeten uitzetten, met als nadeel dat de tijd dan niet meer is af te lezen.

Motorola Razr V3i and Motorola F3

Bespreking Motorola F3 mobiele telefoon Meer lezen »

Ik wil een Dell XPS M1330 notebook

Omdat de bouwkwaliteit van mijn huidige notebook nog harder zuigt dan een bloedzuiger zoek ik al voor een langere tijd naar een nieuwe notebook. Daarnaast ben ik ook op zoek naar een notebook die meer draagbaar is dan mijn huidige notebook, deze heeft een monitor met een diagonaal van 15,4 inch. Een 15,4 inch notebook past nog maar net in mijn rugtas en ze zijn ook net iets te zwaar om comfortabel te vervoeren in een rugtas. Waar ik naar op zoek ben is een 13,3 inch notebook, zoals bijvoorbeeld de Macbook. Notebooks die nog kleiner zijn zoals ‘ultraportable’ 12 inch notebooks zijn gelijk veel duurder, en hebben misschien een te kleine monitor in combinatie met een hoge resolutie, met als gevolg dat het beeld wat de monitor geeft erg klein is.

De merken die ik in de eerste instantie op het oog had waren Apple en Sony, niet alleen op basis van schijnbaar betere bouwkwaliteit maar ook zeker vanwege het design. Sony is aan de dure kant, maar een Apple Macbook heeft een vanafprijs van € 1050. En dat is best goedkoop, al zijn de rest van hun producten toch ook wel aan de dure kant. Maar ja, van Apple moet je ook maar houden, wat betreft het imago. Ik wil liever niet bij de groep Apple fanboys horen die tunnelvisie hebben, en enkel een iPod of iPhone kopen omdat zij meelopers zijn of omdat die producten zo gehyped worden en omdat die groep mensen niet beter weten. Dat lijkt echter vooral voor de iPod en iPhone te gelden, en niet voor de notebooks van Apple, dus voor mij is de goedkoopste Macbook een zeer interessante keuze omdat je zoveel kwaliteit krijgt voor zo’n lage prijs. Zeker met onderwijskortingen is het een nog interessanter aanbod.

Maar nu genoeg over Apple. ThinkPad notebooks worden geprezen voor hun bouwkwaliteit. Alleen jammer dat de vanafprijs begint bij ongeveer € 1100, en het dan vaak gaat over modellen die net iets oudere hardware hebben. Ook hebben veel ThinkPads een monitor met een lage resolutie van 1024 bij 768 pixels. Ik zie bijna alleen maar 15,4 inch ThinkPads in het aanbod, en helaas zijn de iets kleinere 14,1 inch ThinkPads ook weer een paar honderd Euro duurder. Dus helaas zijn ThinkPads voor mijn budget van ongeveer € 1000 net iets te duur.

Andere mogelijkheden zijn de zakelijke notebooks van Dell en HP. Naar het schijnt hebben de zakelijke notebooks een betere bouwkwaliteit dan de consumenten notebooks, en de zakelijke notebooks van deze merken zijn nog goed betaalbaar met vanafprijzen van ongeveer € 750. Jammer alleen dat de notebooks van HP in dit segment bijna allemaal 15,4 inch zijn en dus minder goed draagbaar, Dell biedt wel 14,1 inch notebooks.

Wat mij op dit moment de beste koop lijkt is de Dell XPS M1330.  Een vanafprijs van € 949, een gewicht van maar 1,79 kg, een goedkope optie voor een monitor met  een LED-backlight i.p.v. een CCFL-backlight, en een geweldig design wat Dell op gelijke hoogte zet met Apple en Sony. De reviews van de XPS M1330 zijn zeer positief. Wel zijn er op dit moment grote leveringsproblemen voor deze notebook. Persoonlijk had ik echter wat meer verwacht van batterijduur van deze notebook, in een review wordt een van ongeveer 3 uur en 30 minuten genoemd bij web browsen met een 6-cell batterij.

Maar of het ook verstandig is om de XPS M1330 nu te kopen twijfel ik. Wat ik op mijn bankrekening heb staan is niet genoeg, ik heb wel voor zo’n € 1000 aan Ahold aandelen, maar dat bedrag is praktisch in limbo omdat ik mijn aandelen niet met verlies ga verkopen. Daarnaast had ik ook nog plannen voor nieuwe hardware voor mijn PC, keuzes, keuzes en keuzes. Ik denk dat ik nog maar even wacht en ondertussen mijn huidige Fujitsu Siemens notebook blijf gebruiken, volgend jaar zal er weer een nieuwe generatie van zuinigere en beter presterende Intel processors beschikbaar zijn, en zullen monitoren met een LED-backlight ook wel meer standaard zijn, dus ik koop volgend jaar waarschijnlijk wel een nieuwe notebook.

Ik wil een Dell XPS M1330 notebook Meer lezen »

Mijn nieuwe notebook

Sinds september ben ik in het bezit van een notebook, een Fujitsu Siemens Amilo 1505 Pi van € 900. Ik gebruik deze notebook als ik in mijn kamer in Rotterdam woon, mijn desktop PC blijft thuis staan. Ik ben er zeer tevreden mee wat betreft prijs/kwaliteit verhouding en Linux vriendelijkheid (want niet alle hardware werkt probleemloos onder Linux). Helaas is de behuizing van deze notebook al na een paar weken versleten, en dit vind ik echt niet kunnen. Ik heb een uitgebreide review geschreven en gepost op Tweakers.net.

Mijn nieuwe notebook Meer lezen »

Scroll naar boven