Zoals ik in mijn vorige post schreef wilde ik de laatste twee van de vier blokken van mijn huidige vierde studiejaar besteden in het buitenland. Ik dacht eerst in het buitenland te gaan studeren, maar zag daar van af en besloot in plaats daarvan een stage in het buitenland te zoeken. Ik zou het liefst de landen bezoeken die mij een maximale cultuurschok kunnen bezorgen, dus niet de Angelsaksische wereld en Europa, Latijns-Amerika eigenlijk ook niet, maar voornamelijk Afrika, het Midden-Oosten, Zuid-Azië en Zuidoost-Azië. Mooi meegenomen is dat het klimaat daar ook een stuk beter is dan in Nederland in februari, wanneer het tweede blok van het studiejaar is afgelopen.
Mijn eerste idee was om bij de AIESEC aan te kloppen om een stage in het buitenland te regelen. Dit is niet de eerste de beste organisatie zoals is af te leiden uit het Wikipedia artikel, en je komt bij hen ook niet in aanmerking voor een stage zonder enige studiepunten op academisch niveau behaald te hebben. Ze zijn in meerdere steden met een universiteit in Nederland gevestigd, waaronder ook Utrecht. Ik had al veel eerder van ze gehoord omdat ze wel eens voor het begin van een college een korte presentatie hielden om te vertellen wat voor diensten ze verlenen.
Ik stuurde hen dus een sollicitatiebrief met CV er bij, en werd uitgenodigd voor een interview. Dat interview was professioneel van opzet, op basis van de CORE-methode (het werd uitgebreid uitgelegd in een bijlage bij de e-mail die ik ontving, maar via Google kan ik er niets over vinden). Dat interview werd afgelegd door twee medewerkers, ook vrijwilligers en student, en was deels in het Engels. Dat interview ging mij heel goed af, op mijn Engels is maar zeer weinig aan te merken had ik het idee, al kost het soms wat tijd om naar de juiste woorden te zoeken. Mijn CV was ook adequaat, mijn hele academische carrière moet ongetwijfeld van doorzettingsvermogen hebben getuigd, zeker met de draai die ik er aan gaf. Mijn maatschappelijke betrokkenheid of iets dergelijks werd bewezen door wat ik had uitgespookt bij mijn lokale VVD afdeling op mijn CV te hebben gezet en toe te lichten. Een van de interviewers was vanwege zijn studie politicologie werkelijk geïnteresseerd toen ik begon over mijn ervaring met canvassen. Ik had ook goede antwoorden bedacht op de vragen waarvan ik wist dat die gesteld zouden worden in het kader van de CORE-methode, en was goed in staat die antwoorden uit een te zetten in het interview. Kortom, ik had een positieve ervaring met het interview en had er vertrouwen in dat ik zou worden geselecteerd voor bemiddeling van een stage.
Een week later (ze houden een wekelijks overleg met hun bestuur om alle sollicitanten te beoordelen als ik het goed heb) kreeg ik te horen dat ik niet was geselecteerd. Ik zou niet zelfstandig genoeg zijn, in het buitenland ben je vaak op jezelf aangewezen en zelfs mensen met meer ervaring in het buitenland hebben daar soms nog moeite mee, werd mij verteld. Specifiek werd verwezen naar wat ik had verteld over de tijd dat ik in Rotterdam op kamers woonde voor het jaar dat ik daar Bestuurskunde studeerde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ik was daar inderdaad niet positief over geweest in het interview, ik had gezegd dat ik het niet als een leuke tijd had ervaren, en dat ik blij was om weer thuis bij mijn ouders te wonen en dat ik daar niet zelf meer moest afwassen (leve de afwasmachine) en zelf mijn eten moest kopen en bereiden. Ik had verteld dat Delfshaven helemaal geen leuke wijk was en dat ik in het complex van huurwoningen waar ik woonde alleen een overbuurman goed had leren kennen.
Blijkbaar was ik te eerlijk geweest in het interview. Gezien de focus op dit segment van het interview als rechtvaardiging voor de afwijzing was ik misschien wel geselecteerd als ik over die tijd in mijn leven meer mijn mond had gehouden. Ik had echter ook vertelt in het interview dat ik op een wachtlijst stond voor woonruimte, en dat ik daarom die zelfstandige woonruimte in dat troosteloze Delfshaven wel had moeten accepteren indien ik niet nog langer op de wachtlijst had willen staan. Ik had vertelt dat ik achteraf gezien er voor had moeten kiezen om woonruimte te delen met meerdere studenten om er een betere tijd van te maken. Misschien hebben ze wel een causale relatie gelegd tussen het feit dat ik het niks vond om op kamers te wonen en dat mijn tijd in Rotterdam eindigde met een negatief bindend studieadvies (dat had met mijn uitstelgedrag te maken) en deed dat de deur voor hen dicht.
Maar nu heb ik genoeg gespeculeerd. In het telefoongesprek waarin mij werd verteld dat het feest niet doorging wees ik er op dat volgens mij ervaringen uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst, maar dat bracht ons niet verder. Ik werd nog uitgenodigd voor een evaluatiegesprek, maar dat wees ik af omdat ik toch niet meer via de AIESEC aan een stage kon komen. Ik was kwaad en zelfs gekrenkt in mijn ego, hoezo gebrek aan zelfredzaamheid? Als ik er rationeel over nadenk denk ik dat zij mensen willen beschermen tegen het opdoen van een slechte ervaring. Niet alleen hebben ze mij in mijn ogen verkeerd beoordeeld, ook al is die beoordeling ongetwijfeld moeilijk te maken, ze zijn volgens mij te paternalistisch. Alsof studenten die bij de AIESEC solliciteren niet zouden verwachten dat zij in het buitenland vaak op zichzelf zouden kunnen zijn aangewezen? En zijn negatieve ervaringen met een stage in het buitenland omdat het wat zelfredzaamheid vergt dan genoeg om alle positieve ervaringen teniet te doen? Ik wijs er graag op dat falen ook een zeer leerzame ervaring kan zijn. Waarom blijkt pas bij de weigering dat zij zoveel belang hechten aan zelfredzaamheid, en wordt dat niet duidelijk uit hun andere communicatie-uitingen? Mij is een mogelijkheid om mijzelf te ontplooien geweigerd.
Ik geef mijn streven om een stage in het buitenland te bemachtigen niet op. Ik ga er een regelen, linksom of rechtsom, en dan maar zonder de AIESEC. De website van het International Office van de faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht geeft aan dat er erg veel mogelijkheden zijn. Dat advies om één jaar van tevoren beginnen gaat het werk helaas niet makkelijker maken. Desnoods dan maar een stage in Nederland, ik ga liever niet aan het werk, tenzij ik bij OGD iets kan doen wat mij werkelijk interesseert, werken op een helpdesk wil ik liever niet voor een langere periode doen. Eventueel kan ik zelfs nog besluiten om nog wat meer cursussen te volgen voor mijn opleiding om het halve studiejaar te vullen.
Beste Alexander,
Ik kwam op je verhaal omdat ik CORE googlede.. Ik wil heel graag weten wat dit precies inhoudt, omdat ik ook een sollicitatie bij AIESEC heb binnenkort. Stomme vraag misschien maar heb je die bijlage nog die ze je toen hebben gestuurd? en zo ja, zou je die heel misschien naar me willen mailen?
Hoop dat je nog wel een leuke stage of andere tijdsinvulling hebt gevonden! Grappig wel hoe dat ik op je verhaal terecht kwam! Maar zou heel fijn zijn als je me kon helpen 🙂 alvast bedankt!
Groetjes Laura
Ik heb de bijlage niet meer in mijn e-mail kunnen vinden. Overigens vind ik het vreemd dat ze jou blijkbaar niets hebben uitgelegd over de CORE-methode? Zo niet, maak je er geen zorgen over, het stelt niet zo veel voor. Belangrijkste advies wat ik kan geven is, zoals ik al schreef in mijn post, wees niet te eerlijk over jezelf. Verder, zie mijn meest recente post op mijn weblog. Ik zit nu twee maanden in Nepal voor vrijwilligerswerk, onder andere omdat ik bij AISEC de deur werd gewezen. Ik ben waarschijnlijk meer tevreden met de ervaring die het vrijwilligerswerk mij hier biedt dan wat AISEC mij te bieden had. Interessant dat je zo mijn weblog hebt gevonden, het blijft mij verbazen dat ik op sommige zoektermen zo hoog scoor op Google.
Beste Alexander,
Ik heb binnekort ook een sollicitatie via de core methode (toevallig ook bij Aiesec maar dan voor t bestuur zelf), en ik vroeg me af of het met de CORE methode de bedoeling is dat je zelf van tevoren al situaties bedenkt t.a.v. de gevraagde competenties en die dan uitlegt, of krijg je daar meer specifieke vragen/situaties die je ter plekken moet zien uit te leggen?
Groetjes,
Annika
Alexander, als oudbestuurder van AIESEC vind ik het jammer te horen dat je een dergelijke negatieve ervaring met AIESEC hebt gehad. Ik moet zeggen dat het per stad wisselt hoe streng de selecties zijn, en dat in dit geval de bewuste selecteurs blijkbaar streng zijn geweest in hun keuze. Wel een opmerking, je geeft aan dat je eerlijk bent geweest (mooi natuurlijk), maar als je gaat solliciteren is het wel goed als je op zijn minst een goed einde kunt draaien aan een dergelijke negatieve ervaring. Aangeven dat je weer thuis bent gaan wonen omdat op jezelf wonen niet beviel kan inderdaad negatief overkomen als de selecteur niet overtuigt wordt dat je het ‘probleem’ goed hebt opgelost.
Verder geef je aan dat AIESEC paternalistisch is, ja voor een deel klopt dat denk ik wel. Er zijn stages te vinden in o.a. Afrika en India die supergaaf zijn, maar die soms wel wat flexibiliteit vereisen. De selecteurs proberen in te schatten hoe groot de kans is dat jij daar een goede ervaring opdoet (die kan bestaan uit leuke en minder leuke levenslessen :).
Ik ben blij te horen dat je alsnog een reis naar Nepal hebt gemaakt, ik ben er zeker van dat het een onvergetelijke ervaring zal zijn!
Aan de mensen die googlen op de CORE methode:
ALs je vragen hierover hebt, stel ze dan gerust aan AIESEC bestuursleden! Zij zijn er om je te helpen met voorbereiden! Je hoort vantevoren de methode per mail te ontvangen met uitleg, en het is over het algemeen de bedoeling dat je ook vantevoren enkele voorbeelden bedenkt per compententie. Uit bovenstaande weblog komt naar voren dat je niet te eerlijk zou moeten zijn, en daar ben ik het niet mee eens. Je moet alleen zorgen dat als je een verhaal vertelt over een negatieve ervaring, je ook kunt aangeven hoe je met die ervaring bent omgegaan, en hoe je het ‘probleem’ hebt opgelost.
Zie de CORE methode dan ook niet als een truc om het je moeilijk te maken, maar meer als een hulpmiddel om gestructureerd de selecteurs te overtuigen van je vaardigheden.
Hartelijk bedankt voor je uitgebreide reactie Ivo. Het vrijwilligerswerk in Nepal was inderdaad een onvergetelijke ervaring, wie geïnteresseerd kan er veel meer over lezen op mijn Engelse weblog.
Ik geef je gelijk in dat ik een positieve draai had kunnen geven aan mijn negatieve ervaring in Rotterdam. Maar dat was in dit geval moeilijk geweest, het probleem van studeren in Rotterdam heb ik niet opgelost, het werd voor mij opgelost met een bindend negatief studieadvies voor de bachelor Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.