sport

Vakantie Biarritz in september 2021

Vroeger ging ik vaak surfen bij Scheveningen, een paar dagen per maand ongeveer. Ik stopte daarmee toen onze eerste en tweede dochter werden geboren, omdat ik er niet genoeg tijd meer voor had. Een andere reden was dat Hart Beach, mijn surfschool daar, stopte met de lessen die ad hoc werden georganiseerd op dagen met goede golven. In plaats daarvan zouden zij lessen organiseren op een specifieke datum en tijd, met skateboarden als alternatief als er slechte golven waren. Dit trok mij niet aan en daarom stopte ik compleet met hun lessen. Mijn voornemen om dan maar alleen een plank te huren kwam niet van de grond vanwege de schaarse dagen met goede golven en mijn onmacht om die dagen op te merken en te gaan surfen.

Ik vind surfen echter nog steeds geweldig leuk. Ik keek weer uit naar een surfvakantie in Frankrijk, Portugal of Spanje, waar de golven zoveel beter zijn dan in Scheveningen. In september 2017 bezochten wij Peniche in Portugal en hadden wij goede golven. In mei 2019 bezochten wij Capbreton in Frankrijk, wat ook goede golven had moeten hebben. De World Surf League (WSL) organiseert de wereldkampioenschappen immers in het aangrenzende Hossegor. In plaats daarvan kregen we matige golven in mei. Ik dacht dat we in de verkeerde tijd van het jaar waren gekomen en dat het beter was geweest om in september en oktober te komen (wanneer de WSL hun evenementen daar daadwerkelijk houdt).

Ik vroeg Stephanie of ze het goed vond als ik op surfvakantie ging voor zes dagen in september, omdat ze zelf niet houdt van surfen. Zij vond het lastig om alleen met onze twee dochters te zijn, maar was toch zo lief om mij te laten gaan. Ik weet niet of dit normaal is voor jonge ouders, maar ik weet wel dat het geen probleem was voor mijn ouders. Mijn moeder zorgde voor ons als mijn vader een week op wintersportvakantie ging met zijn vrienden, ieder jaar. Vice versa zorgde hij voor ons als mijn moeder op vakantie ging met haar vriendinnen.

Omdat de Spaanse spoorwegen (Renfe) was gestopt met de nachttrein van Irun naar Lissabon wegens COVID19 waren mijn opties deze keer meer beperkt. Ik sta er immers op dat ik geen vliegtuig gebruik en wilde niet meer dan twee dagen besteden aan de heen- en terugreis. Ik besloot wederom naar Frankrijk te gaan, Biarritz deze keer. Biarritz is een leukere plaats om te verblijven dan Capbreton of Hossegor omdat het een grotere stad is met meer karakter is dan die twee kleinere dorpen.

Voordat ik besloot te gaan in september raadpleegde ik eerst de statistieken van Magic Seaweed. In september zou het stand van Côte des Basques aan de zuidzijde van Biarritz 60% kans hebben op dagen met surfbare golven. Misschien niet zo goed als de 82% voor het strand van Cantinho da Baia aan de noordzijde van Peniche, maar zeker beter dan de 9% voor Scheveningen.

Toen ik arriveerde in Biarritz betaalde ik voor een intensieve surftraining (twee lessen van negentig minuten iedere dag) bij de Jo Moraiz Surf School. Dit was voor alle vier dagen die ik verbleef in Biarritz. Deze school, net zoals een aantal anderen, geeft hun surflessen aan de noordelijke kant van Côte des Basques, waar het beschut is door land dat verder de zee in reikt en de golven beter zouden zijn. Zelfs in september (wanneer het minder druk is dan de zomermaanden) is deze plek erg druk, met veel surfscholen die hier concentreren. Vaak moest ik een poging een golf te pakken dan ook afbreken omdat er mensen voor mij lagen of omdat ik een drop in riskeerde op anderen die voorrang hadden voor een golf.

Dit strand is ook zeer beperkt door de getijden, omdat het verdwijnt bij vloed. Bij vloed is hier niet te surfen omdat je een botsing met de rotsen riskeert. Vanwege deze beperking had ik op drie dagen twee surflessen achter elkaar zonder pauze. Niets wat ik niet aankon, maar het is moeilijker om golven te pakken als je al moe bent van het peddelen na de eerste les.

Wat voor mij het meest belangrijk was is de kwaliteit van de golven. Helaas bleken deze aan de matige kant te zijn. De meeste golven die ik zag waren closeout golven, die tegelijkertijd over hun gehele breedte snel broken. Deze zijn niet geschikt om op te surfen. In het slechtste geval resulteerden deze in een nare wipeout, waarin ik van mijn surfplank val en paar keer onderwater over de kop ga. In het beste geval kreeg ik een saaie rit rechtdoor naar het strand, zonder mogelijkheden om te manoeuvreren op de golf.

Surfbare golven zijn left handers, right handers of a-frames. Deze breken respectivelijk naar links, rechts of beide kanten op vanuit het perspectief van de persoon die er op surft. Ik zag maar zeer weinig van deze golven en merkte op dat iedereen hier moeite mee had, het was moeilijk om een goede golf te pakken. Op een dag waren de golven hoog, tot twee meter, op een andere dag een meter, maar ze leken zich hetzelfde te gedragen in closeouts. Op de laatste dag was de zee grotendeels te plat en te rommelig om een golf te kunnen pakken.

Tot mijn teleurstelling kreeg ik geen golven die beter waren dan de golf die ik eens surfde op een stormachtige herfstdag in Scheveningen. Ik wist een mooie left hander te pakken relatief ver van het strand en kon daar minstens vijf seconden op surfen. In dat moment leek de tijd te stoppen terwijl ik in staat van flow zat. Ik surfde op die golf alsof ik Poseidon zelf was, hoewel die golf nog tam was bij de standaarden van betere surfplekken. Ik had gehoopt meer van dat soort ervaringen te hebben in Biarritz, maar dat is niet gebeurd.

Ik vroeg mijzelf af, waar zijn die makkelijke golven die geschikt zijn voor longboarders, die langzaam breken en het toestaan om er lang op te surfen? Het soort golf dat je ziet in deze video van Batu Bolong op Bali? Na wat zoeken kwam ik er achter dat de 2018 Longboard Pro, georganiseerd door de WSL, op Côte des Basques werd gehouden van 7 tot 10 juni in 2018. Juni, een van de maanden met de minste kans op goede golven daar volgens de statistieken van Magic Seaweed. Maar in de highlight video voor dat evenement zie ik een aantal mooie golven. Ik had betere golven voor september verwacht, maar ik neem aan dat goede golven erg afhankelijk zijn van geluk. Ik zie dat de WSL acht of meer dagen reserveert voor hun evenementen zodat ze de dag met de beste golven er uit kunnen kiezen voor hun kampioenschappen. Blijkbaar waren mijn vier dagen niet genoeg en had ik gewoon pech.

Ik denk dat ik niet in staat was om mijn vaardigheden significant te verbeteren vanwege de matige golven in Biarritz. Wat ook niet hielp was dat de surfschool niet aan mijn verwachtingen voldeed. De instructeurs en het andere personeel van de Jo Moraiz Surf School waren allemaal vriendelijk, maar ze deden niet genoeg moeite om hun klanten te leren kennen. De instructeur met wie ik op de eerste dag begon paste zijn adviezen goed aan op mijn ervaring, maar toen ik twee lessen had met andere instructeurs moest ik mijn niveau opnieuw aan hen uitleggen. Dit had vermeden kunnen worden met een goede kennismakingsprocedure en het van te voren inlichten van de instructeurs. Iedereen kon Engels praten, maar op sommige momenten was er toch een taalbarrière.

Tijdens twee lessen was er zelfs geen instructeur voor de groep in de groene (ongebroken) golven waar ik in zat, alleen een voor de groep beginners in de witte (al gebroken) golven. In feite kreeg ik dus niet waarvoor ik had betaald en had ik op die momenten dus beter alleen een wetsuit en plank kunnen huren.

Nog meer problematisch was dat ze niets vertelden over surf etiquette en peddeltechniek. Dat laatste laat zich vergelijken met een kind dat leert fietsen niet vertellen dat het vaart moet maken om niet om te vallen. Zoals Kale Brock en Rob Case ons vertellen op YouTube is peddelen een essentiële vaardigheid en maakt het een groot verschil als er efficiënt gepeddeld wordt. Het grootste deel van een surfsessie bestaat immers uit peddelen.

In hun verdediging, deze surfschool ontving veel mensen voor een of twee incidentele lessen, niet een volledig intensief programma van vier of vijf dagen. Ik begrijp dat je niet zoveel tijd kunt besteden aan het uitleggen van surfetiquette en peddeltechniek, maar ik denk ook dat het geen excuus kan zijn. Als het in een YouTube video van een paar minuten kan worden uitgelegd, kan je de onderwerpen ook in vijf of tien minuten in je les toelichten.

Hoewel het niet slecht was, zou ik de Jo Moraiz Surf School niet aanraden. Ik weet niet hoe ze verhouden met de andere surfscholen in Biarritz, maar vergeleken met de instructeurs van Hart Beach of het surfkamp in Peniche was het niet goed genoeg. In dat surfkamp volgden de instructeurs de voortgang van hun klanten. Er was een videoanalyse en adequate theoretische uitleg over surfen, hoewel zij ook niet veel aandacht besteedden aan peddelen. De volgende keer zal ik meer kritische vragen stellen aan surfscholen om te bepalen of ze het waard zijn. Misschien ga ik naar een surfkamp of huur ik enkel een wetsuit en plank. Ik ben van plan om weer meer bij Scheveningen te surfen zodat ik niet uit vorm aan mijn surfvakanties begin.

Deze post is nogal lang geworden, maar ik wil het positief eindigen. Hoewel het niet is wat ik er van verwacht had en de golven teleur stelden, heb ik er toch van genoten. Voor mij is het tot op zekere hoogte altijd leuk is om in het water te zijn. Het beste van deze vakantie was mijn gezelschap, mijn vader. Hij ging niet mee om te surfen, maar om te fietsen in de omgeving van Biarritz. Het was erg leuk om zoveel tijd met hem te besteden. Deze surfvakantie laat mij laat verlangen naar een volgende surfvakantie in 2022. Ik wil nose riding op een longboard leren en ik wil leren surfen op een shortboard. Misschien zelfs gebarreled worden als mijn geluk en vaardigheden het toestaan.

Vakantie Biarritz in september 2021 Meer lezen »

K-1 WorldMax West-Europa in Utrecht gezien

Afgelopen zondag ben ik met een vriend die ik ken van de kickboxtraining afgereisd naar de Vechtsebanen in Utrecht om het K-1 WorldMax West-Europa toernooi te zien. Ik had nog nooit eerder een toernooi gezien door als toeschouwer fysiek aanwezig te zijn, Utrecht is niet ver weg, dus ik wilde dat graag eens meemaken. Wel was het een financiële aderlating, € 35 in de voorverkoop voor een toegangsbewijs, maar de Free Record Shop (al kon je ook online bestellen) gooide er nog een paar euro ‘administratiekosten’ boven op, en parkeren kostte ook nog eens € 5. Maar ik heb absoluut waar voor mijn geld gekregen. En dit schijnt nog relatief goedkoop te zijn geweest.

De Vechtsebanen is niet zo groot dat de afstand van de tribune tot de ring te groot was. Er waren een paar honderd mensen aanwezig. Om de ring heen, tussen de tribunes en de ring, was een gebied gereserveerd voor de VIP-tafels. De bedragen die daar voor betaalt moeten worden zijn peperduur, en ik denk dat ik op de tribune een beter overzicht had op de ring omdat je daar op een hogere plaats zit. Wel werd er constant eten aangevoerd voor de VIP’s, voor mij een tantaluskwelling omdat het toernooi zo lang duurde (van 17:00 tot iets na 23:00, langer dan ik had verwacht) en omdat ik te gierig was om wat te eten te kopen nadat mij al een poot was uitgedraaid.

Onder de deelnemers van het toernooi bevonden zich voor mij alleen maar onbekende namen met uitzondering van Leroy Kaestner, maar er bevonden zich wel veel beroemdheden in het publiek zoals Badr Hari, Jérôme Le Banner, Tyrone Spong, Remy Bonjasky en Peter Aerts. Ook al waren ze onbekend voor mij, de gevechten waren van hoog niveau. Het gaat vaak erg snel en sommige mensen konden een flinke afstraffing blijven incasseren, ik heb bewondering voor het doorzettingsvermogen. Wel werd in sommige saaie partijen wel erg vaak geclinched, en dat is natuurlijk niet spannend om naar te kijken. Grappig ook dat er ons vak een paar ‘beste stuurlui aan wal’ stonden die constant fanatiek commentaar en aanmoediging leverden omdat een bekende in de ring stond of omdat ze gewed hadden op een deelnemer, maar die waren al snel hun stem kwijt.

K-1 WorldMax West-Europa in Utrecht gezien Meer lezen »

Scroll naar boven