Na mijn ontslag bij Neomax vorig jaar april raakte ik een aantal maanden werkloos. Uiteindelijk werd ik door IT-detacheerder Tergos gevonden op LinkedIn en kreeg ik zo een nieuwe baan. Via hen kon in juli aan de slag bij Viterra als applicatiebeheerder. Ik heb veel waardering voor de aanpak van Tergos omdat ze het salaris wat ik verdiende bij ID Ware International evenaarden en een opleidingsbudget van € 1.500 per jaar bieden. Het enige waar ik minder over te spreken ben is het uitzendbeding in het contract. Dat houdt in dat als hun klant besluit de opdracht in te trekken, mijn contract met Tergos ook ontbonden wordt. Dit uitzendbeding zou echter verdwijnen uit mijn contract als mijn contract in juli wordt verlengd.
Ergens is het wel frustrerend, dat ik mij in die drie maanden suf heb gesolliciteerd zonder succes en vervolgens wordt gevonden door rekruteerders die mij wel eenvoudig aan een baan helpen. Bij mijn vorige drie functies was het niet anders.
Ik dacht tijdens die drie maanden werkloosheid nog steeds dat ik het liefst een functie als beleidsmedewerker bij een Rijksoverheidsorganisatie wilde. Het was de droombaan die ik al wilde hebben sinds ik mijn master Public Administration haalde in 2012. Ik zocht ook naar een functie als IT Service Manager, welke op mijn tweede plaats stond.
Sinds 2012 heb zeer vaak gesolliciteerd naar functies als beleidsmedewerker. Sinds dat jaar heb ik in een spreadsheet bijgehouden welke sollicitaties ik heb ingediend. Dit was cruciaal om overzicht te houden op de voortgang en respons op sollicitaties. Daar staan nu 192 sollicitaties in, waarvan waarschijnlijk 70 tot 90 naar functies als beleidsmedewerker.
Een deel leidde tot sollicitatiegesprekken. Soms had ik het idee dat het goed ging, maar toch ben ik nooit verder gekomen dan de eerste ronde van gesprekken. Het feit dat ik een excellente masterscriptie met wetenschappelijke publicatie op mijn CV had staan leek niet veel uit te maken. Ik vind mijzelf ook niet bovengemiddeld bedreven in het voeren van sollicitatiegesprekken, waarschijnlijk zou ik zelfs iets onder het gemiddelde scoren. Bij navraag bij de P&O-afdelingen van de Rijksoverheid leek een van de belangrijkste factoren te zijn dat er zo belachelijk veel concurrentie op die vacatures voor beleidsmedewerkers is. Vaak wel tientallen reacties op één vacature.
Ik dacht lange tijd dat ik gewoon door ging met solliciteren, de aanhouder wint toch? Inmiddels ben ik het helemaal zat en denk ik dat ik mijn studie bestuurskunde de verkeerde keuze was. Omdat ik zo lang de deur naar de functie van beleidsmedewerker heb opengehouden heb ik een achterstand opgelopen in mijn loopbaan in de IT, op het vlak van certificeringen en carrière. Hoewel ik nu zonder technische certificeringen in de IT (alleen ITIL Practitioner, PRINCE2 Foundation en Professional Scrum Master I) een goed salaris heb dat vergelijkbaar is met dat van ervaren beleidsmedewerkers op WO-niveau acht ik deze achterstand toch schadelijk.
Een applicatiebeheerder heeft immers vooral applicatiespecifieke kennis die niet goed herbruikbaar is in andere functies en weinig toevoegt op een CV. Daarom vind ik het zo belangrijk om breed inzetbare kennis op te doen door middel van de bekende technische certificeringen, bijvoorbeeld die van Microsoft. Als ik serieus werk maak van certificeringen halen kan ik in aanmerking komen voor functies die inhoudelijk interessanter zijn en een salaris bieden dat nog hoger ligt. Ik heb daarom besloten om mij te richten op een functie als Cloud Engineer met specialisatie in Microsoft Azure, waar nu een tekort aan is op de arbeidsmarkt. Ik heb nu dermate veel ervaring in de IT op mijn CV staan dat het zonde zou zijn om deze niet verder uit te diepen.
Ik zal dan misschien nooit bij de 9% van de Nederlandse werknemers gaan horen die zich echt betrokken voelen bij hun baan. Het is lange tijd mijn droom geweest om te mogen bijdragen aan het algemeen belang, of het nu ging om beleid voor het tegengaan van klimaatverandering, het bevorderen van het gebruik van open standaarden of begrotingen opstellen. Helaas is mij dat niet gegund met een functie in de IT. Ik zal waarschijnlijk bij de grootste groep van 80% van de werknemers blijven horen die adequaat functioneren, maar geen werkelijke passie heeft voor hun werk. Dat is niet slecht, ik zou nog steeds een capabele Cloud Engineer zijn, ook zonder intrinsieke motivatie.
Ongeveer twintig jaar geleden zei mijn vader dat wie geen geluk heeft in het spel, wel geluk heeft in de liefde. Hij zei dit terwijl hij een bordspel dat hij met ons speelde aan het verliezen was. Hoewel hij het toen meer bedoelde als grap dan dat hij serieus was, is het wel waar in mijn geval. Ik heb Stephanie als mijn lieve vrouw en twee dochters. We zijn allemaal gezond, hebben voldoende financiële middelen, leven in een mooi huis, in een goede wijk, met een leuke volkstuin vlakbij een mooi strand.
Ik kan dan misschien niet de voldoening halen uit mijn werk die ik had gehoopt, maar dat heeft mij niet tegengehouden om andere levensdoelen te vinden. Zoals het uitvoeren van een ‘tube ride’ op mijn surfplank. Leren kiteboarden. Een ‘featured article’ schrijven voor de Engelse Wikipedia. Een YouTube kanaal beginnen met kookvideo’s over de Nederlandse en de Indo keuken. Ik heb geaccepteerd dat ik die droombaan waarschijnlijk nooit zal krijgen en ga verder.
Alexander met een master tew , beleefde ik dezelfde problemen. Veel solliciteren, veel kandidaten , nooit naar ronde 2. Ik heb dat jaren getracht en af en toe in het onderwijs gestaan tot ik een aanbod had om in de IT te beginnen. En zodoende bouw ik mijn ervaring aldaar op, maar mijn studies ?
Afgezien van het barema dat ik kreeg omwille van de mastergraad is totaal waardeloos geweest voor wat ik nu doe.
Ik solliciteerde vroeger in de tijd dat ze naar een witte raaf zochten, een witte merel en ik viel toen telkens uit de boot. Geen ervaring in tijden van overaanbod ? Mogelijk . Maar hoe kan je ervaring opdoen als ze je die kans niet geven ? Ik kan wel stellen dat ik wellicht ook in die jonge tijd minder dan gemiddeld scoorde op de persoonlijkheidstesten. Wetende dat ik een kameraad had die altijd voorbij dit soort testen geraakte. Hij maakte het tot directeur en had pakweg 1500 mensen die uiteindelijk voor hem werkten En ik zie me niet anders als hem maar het heeft nooit geboterd tussen de profielen die ze zoeken in mijn opleiding en ik als persoon.
Dat ia pijnlijk want de studies ansich waren best heftig. Ben ik gelukkig met het almaar veranderende IT gebeuren ? Ben ik intrinsiek gemotiveerd ? Nu na 25 jr heb ik ook die inteinsieke motivatie gevonden Toch had ik dan beter een Master in ICT gedaan want sommige aspekten leer ik nooit of met veel moeite.
Dank voor je reactie Stefan. Ik moest even opzoeken wat TEW is, blijkbaar een studie toegepaste economische wetenschappen in Vlaanderen. Ik kan je alleen maar aanmoedigen om door te zetten. Ik heb eind vorig jaar namelijk eindelijk die baan als beleidsmedewerker bemachtigd, op het Ministerie van Binnenlandse Zaken om precies te zijn. De aanhouder wint. Maar wat zeker ook hielp is dat na de regen van de crisisjaren de zon ging schijnen op de krappe arbeidsmarkt. Ik zou je dan ook aanmoedigen om, als je toch wat wilt doen met je opleiding, alsnog naar functies die je werkelijk interesseren te solliciteren.