Laatste vrijdag 4 mei vond de dodenherdenking plaats. Ik verafschuw speciale herdenkingsdagen. Waarom een speciale dag hier voor reserveren, en de rest van het jaar doen alsof er niets aan de hand is? Als je echt belang hecht aan vrijheid heb je daar geen speciale dag nodig om over na te denken. Als je belang hecht aan vrijheid heb je interesse in wat er in de wereld gebeurt. Je leest de krant of kijkt op TV naar het journaal, zo ga je jezelf realiseren dat velen niet in vrijheid leven. Ik denk dat de viering van 4 en 5 mei over ongeveer 25 tot 50 jaar beter gestaakt kan worden, de generatie die direct of indirect de gevolgen van WOII heeft meegemaakt is dan niet meer in leven, en waarschijnlijk heeft de jongere generatie geen boodschap meer aan deze oorlog. In tegenstelling tot wat het Nationaal Comité 4 en 5 mei ons probeert wijs te maken denk ik als liberaal dat vrijheid vanzelfsprekend is, van nature is ieder mens vrij. Vrijheid kan niet gegeven worden, het kan alleen beperkt worden of afgenomen door de staat of door individuen.
Wanneer je nadenkt over de geschiedenis is het eigenlijk zeer eigenaardig dat er wel een herdenking is voor WOII, en niet voor de Tachtigjarige Oorlog (lees zeker ook de Engelse versie van dit artikel, dat is iets uitgebreider). Hoewel WOII natuurlijk een oorlog op een veel grotere schaal was en zich onderscheid door genocide, is de Tachtigjarige Oorlog een belangrijkere gebeurtenis in onze geschiedenis. Echter, deze oorlog roept geen herinneringen op bij het volk van vandaag en bestaat alleen nog maar in onze historie. Met WOII zal waarschijnlijk hetzelfde gebeuren. Opvallend is dat er voor de Tachtigjarige Oorlog nooit een nationale herdenkingsdag nodig was. Zijn wij in deze moderne tijden opeens zo sentimenteel geworden?
Een van de andere problemen die ik heb met de herdenking, is dat deze wel erg selectief is. Op de website van het Nationaal Comité 4 en 5 mei is te lezen dat dan de “Nederlandse burgers en militairen worden herdacht die zijn omgekomen sinds het uitbreken van van de Tweede Wereldoorlog in oorlogssituaties en vredesoperaties waar dan ook ter wereld”. De naar schatting 150.000 Indonesiërs die vermoord zijn door Nederlandse militairen tijdens de politionele acties vormen een zwarte bladzijde in onze geschiedenis die wij niet herdenken. Nederland werd bevrijd in 1945, en in 1947 begon Nederland al weer om Indonesië de vrijheid af te nemen. Blijkbaar had Nederland niets geleerd van WOII, en hadden wij onze vrijheid helemaal niet verdiend.
Er zijn veel mensen die het niet met mij eens zijn en toch graag 4 en 5 mei vieren voor de dodenherdenking en bevrijdingsdag, zij hechten blijkbaar aan deze dagen als symboliek en traditie. Prima wat mij betreft, daar heb ik ‘respect’ voor. Voor andersdenkenden hebben deze mensen echter geen ‘respect’.
Laatste vrijdag 4 mei zette ik de TV aan om Der Untergang te gaan kijken, en tot mijn verbazing zag ik dat Nederland 1, 2 en 3 en RTL 4 en 5 (en wellicht nog meer zenders, bij TMF heerste ook stilte) maar besloten hadden om alle vijf dezelfde beelden uit te zenden over de herdenking. Blijkbaar moest bevrijdingsdag aan iedere TV-kijker opgedrongen worden. Het was verstandiger geweest als er maar één zender was die het uitzond, dan hebben degenen die niet fanatieke herdenkers zijn de keuzevrijheid om iets anders te kijken, stelde ik. Gelijk kreeg ik het verwijt van mijn ouders dat ik onverschillig was. Blijkbaar is het ook normaal om op de vluchtstrook te gaan rijden tijdens de twee minuten stilte. Vervelend als een patiënt zou overlijden omdat de ambulance niet snel genoeg over de vluchtstrook kon rijden. Hoewel ik de twee minuten stilte nog nooit heb meegemaakt terwijl ik mij in de trein bevond, schijnt het dat de treinen dan ook twee minuten stil staan en dat er dan ook verwacht word dat iedereen stil is, terwijl je nota bene van het openbaar vervoer gebruik maakt. Als ik op dat moment in de trein zou zitten zou ik waarschijnlijk met opzet wat gaan praten in mijn mobiele telefoon tijdens de twee minuten stilte, want dit vind ik echt te gek worden. Als je stil wilt zijn zal ik je niet lastigvallen, maar verwacht niet dat iedereen in een openbare ruimte zoals in een trien of in de open lucht ook stil is, “respect” gaat twee kanten op.
Wij spreken nobele woorden over vrijheid, maar wij handelen er niet naar. Niet alleen in 1947 in Indonesië, maar ook in 2007. Westerse bedrijven zoals Yahoo en Google doen zaken in China, zij censureren hun zoekmachines en in enkele gevallen geven zij informatie door aan de Chinese overheid zodat dissidenten met afwijkende meningen achter de tralies worden gegooid. In Darfur vind op grote schaal genocide plaats, al sinds 2003. Veel naties, onder andere de VS, uiten kritiek op Sudan en roepen op om het conflict te stoppen. Jammer dat er zich geen terroristen of WMD’s bevinden in Darfur, anders had er al lang een invasie plaatsgevonden, de oorlog in Afghanistan begon immers al op 7 oktober 2001, praktisch direct na 11 september 2001. Maar ja, het Westen heeft er dus geen belang bij om dit conflict te stoppen. Darfur is enkel iets leuks voor politieke opportunisten, met dreigende taal in de richting van Sudan kan je kiezers aantrekken. De Verenigde Naties staan er bij en kijken er naar, de VN is net zo goed mislukt als de Volkerenbond. Woorden, maar geen daden.
Voor mij is het vieren van onze vrijheid enkel egoïstisch en een farce zolang er op deze wereld nog naties bestaan waar er geen vrijheid is. Ik ben pessimistisch, en dus reëel.