In mijn post over het verkiezingsprogramma van GroenLinks bekritiseerde ik het idee om het referendum in te voeren. Blijkbaar deelde een krappe meerderheid van de aanwezige GroenLinks leden op het partijcongres mijn mening, en werd door een amendement aangenomen om de paragraaf over een adviserend en correctief referendum te schrappen uit het verkiezingsprogramma. Halsema trekt zich daar echter niets van aan. Zij blijft gewoon doorgaan met het verdedigen van haar wetsvoorstel.
Halsema geeft allerlei excuses om de wil van de leden van GroenLinks te negeren. De discussie ging te snel (wellicht hadden de tegenstemmers geen discussie nodig omdat zij zeker waren van hun zaak, discussie is niet verplicht voordat er gestemd wordt mijns inziens), de leden die tegenstemden wisten wellicht niet dat er al een wetsvoorstel lag (dus wordt er een aanname gemaakt dat ze niet goed geïnformeerd waren – waarmee Halsema zich op glad ijs begeeft en paternalistisch is – hoe dan ook zou het haar probleem zijn als de leden niet goed geïnformeerd waren, niet het probleem van de leden wat het in feite nu is omdat hun wil opzij wordt geschoven), ze heeft er zelf niets over kunnen zeggen (dan had ze beter moeten opletten tijdens het partijcongres), het was maar een meerderheid van drie stemmen (een meerderheid is nu eenmaal een meerderheid).
Het laatste citaat spant de kroon, ‘Dit is democratie. Dit is hoe het werkt. You win some, you lose some. Je kan ook per acclamatie je programma verkondigen, zoals Wilders doet, of het op een gesloten congres bespreken, zoals bij de Partij voor de Dieren.’ Met andere woorden, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Als Halsema zou begrijpen hoe partijdemocratie werkt dan luistert ze naar het partijcongres en stopt ze met het verdedigen van de referendumwet, en gaat ze niet als Grote Roerganger de wens van de leden naast zich neer leggen.