Een paar weken geleden waren er een tweetal berichten in het nieuws die mijn interesse wekten. Het betrof ideeën van de PvdA.
In De Pers las ik dat twee Tweede Kamer-leden van de PvdA van plan een wetsvoorstel in te dienen voor een wettelijk quotum voor het aantal vrouwen aan de top van het bedrijfsleven. Indien een bedrijf niet het quotum van 40% vrouwen in de topfuncties haalt, dan mag het bedrijf de deuren sluiten. Ik ben het volledig eens met de kritiek die het CDA levert op dit idiote idee. Dit idee is afgekeken van Noorwegen door de PvdA, waar het volgens hen zo geweldig zou werken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het voor ons dan gelijk een goed idee is.
Dit voorstel vereist positieve discriminatie, en positieve discriminatie is nog steeds discriminatie. Naar mijn mening is positieve discriminatie onmogelijk, het is een contradictio in terminis. En zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat het initiatief-wetsvoorstel zou worden aangenomen, hoe zou een vrouw zich voelen als ze niet is aangenomen voor haar kwaliteiten maar om een quotum te halen? Het is een belachelijk plan, als liberaal denk ik dat PvdA zich er niet mee moet bemoeien door het probleem op deze manier op te lossen. Want ja, ik erken dat het een probleem is dat topfuncties blijkbaar ongelijk verdeeld zijn per geslacht. Ik lees in het artikel van De Pers dat Nederland zich in de achterhoede bevindt wat betreft het aantal vrouwen die leidinggevende functies invullen. Maar wellicht heeft dat zeer weinig met discriminatie te maken, en is het feit dat Nederlandse vrouwen kampioen in deeltijd werken zijn een oorzaak?
Iets later was in Nova te zien dat de PvdA-staatssecretaris Albayrak Birmese vluchtelingen in Thailand naar Nederland wil uitnodigen. Natuurlijk moeten vluchtelingen geholpen worden, maar waarom kan hun vluchtelingenkamp dan niet verbeterd worden, of kunnen zij lokaal geen huisvesting krijgen in Thailand? Als Nederland die vluchtelingen asiel verleent, zal de integratie veel geld kosten en komen die vluchtelingen terecht in een totaal andere cultuur. En Nederland is al veel te vol met een bevolkingsdichtheid van 395 mensen per vierkante kilometer. Blijkbaar is het hervestigingsbeleid van het VN-verdrag niet verplicht en werken er maar zes van de vijfentwintig EU-landen aan mee, waarom moet Nederland dan weer een voorloper zijn?
Staatssecretaris Bussemaker haalde veelvuldig het nieuws met het idee om meer aandacht te geven aan de rol van allochtonen bij de bevrijding van Nederland en Europa in de Tweede Wereldoorlog. Maar de rol die zij speelden bij de bevrijding van Nederland was nihil. De kritiek van “multiculturele geschiedvervalsing” terzijde, waarom moet dat zo onder de aandacht worden gebracht als hun bijdrage nihil was? Het lijkt een flauwe poging van de staatssecretaris om allochtonen die de dodenherdenking verstoren rustig te houden en meer te betrekken bij de dodenherdenking. Maar waarom moet dan een relatie worden gelegd tussen de allochtone inwoners van het hedendaagse Nederland en de rol van allochtone soldaten in de Tweede Wereldoorlog? Allochtonen kunnen toch ook begrip opbrengen voor het leed van de Europese slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zonder extra aandacht voor allochtone slachtoffers?
Deze drie voorbeelden bewijzen voor mij weer eens dat de PvdA een partij is van multiculturalistische waanideeën en voorstander van een bemoeizuchtige overheid.
