Naam auteur: Alexander van Loon

Inmiddels begint komende week alweer het laatste blok van mijn opleiding Bestuurskunde aan de EUR in dit jaar.

In al die tijd dat ik niet geblogd heb en nog wat verder terug in de tijd, ben ik begonnen met Taekwondo bij het sportcentrum op de campus van de universiteit. Ook al heb ik inmiddels al een aantal maanden (een keer per week) getraind, de spectaculairste traptechnieken blijven nog steeds moeilijk. Ik vind het erg leuk om te doen, en mijn conditie is flink verbeterd. Er wordt ook les gegeven in andere martial arts, en kickboxen wil ik ook nog wel eens gaan proberen.

Inmiddels ben ik dus al bij het laatste blok aanbeland, de tijd gaat snel. En helaas gaat het net als tijdens het HBO en de laatste jaren dat ik HAVO volgde, niet echt goed. In mijn geval heeft dat niets met mijn vaardigheden of intelligentie te maken, integendeel, de opleiding is voor mij niet te moeilijk. Al mijn problemen met het volgen van een opleiding zijn te herleiden naar mijn luiheid, en mijn uitstelgedrag. Ik anticipeerde op mijn uitstelgedrag begin dit jaar, en via de studieadviseur en de decaan kwam ik op het idee om een cursus uitstelgedrag te gaan volgen.

Ik heb deze cursus vijf weken gevolgd, met vijf bijeenkomsten. Het was voor mij een eye-opener, ik heb veel geleerd over de oorzaken en oplossingen van uitstellen. Van de verschillende typen uitstellers die tijdens deze cursus aan bod kwamen schijn ik een dromer te zijn. Dit zou betekenen dat ik veel fantaseer over wat ik allemaal wil doen, maar niet de benodigde stappen zet om het te bereiken. Dat ik passief in plaats van actief ben. Dat ik onprettige dingen wil vermijden, omdat ik plezier wil maken. Dat ik niet goed tegen frustratie kan. Dat ik wel wil, maar dat ik niet hard wil werken.

Ik herken mijzelf hier compleet in. Naar het voorbeeld van Sun Tzu – waar ik eerder over schreef – nu ken ik mijzelf. Echter, de volgende stap is het oplossen van mijn uitstelgedrag, en dat lijkt mij het moeilijkste. Een van mijn voornemens om dit te bereiken is om mijzelf een gewoonte aan te leren, om iedere dag te werken voor mijn studie, zoveel mogelijk tussen 9.00 en 17.00, omdat dit later ook mijn werktijden zouden zijn als ik de arbeidsmarkt betreed. Ik heb het hier met bewust over gewoonten, omdat mijn psychotherapeut een keer opmerkte dat ik, met mijn lichte autisme, veel hecht aan gewoonten. Ik wil daarom mijn slechte gewoonten afleren, en goede aanleren. Ik wil uit mijn passiviteit geraken, en actief worden.

Ook al heb ik nu deze cursus gevolgd, inmiddels sta ik er niet al te goed voor wat betreft studieresultaten. Ik kan nog steeds 40 van de 60 studiepunten halen om het bindend studieadvies van mijn opleiding te halen, maar inmiddels mis ik al 15 studiepunten. Het blijft dus spannend. Ook al zou ik iets minder dan 40 halen, misschien zou de opleiding als er rekening wordt gehouden met mijn situatie (uitstelgedrag) wel iets flexibeler kunnen zijn, als ik geluk heb. Maar daar wil ik niet van uitgaan, ik hoop ten minste 40 studiepunten te halen, waarvan alle tentamens voor Bestuurskunde en het tentamen voor Methoden & Technieken. Ik wil immers koste wat kost doorgaan met deze opleiding.

Voor macro economie was er een gastcollege gepland voor maandag 16 oktober, en de gastspreker was Gerrit Zalm. De mogelijkheid om een gastcollege met een gast van dit kaliber bij te wonen zal je ook niet vaak krijgen in je leven, dus ik was natuurlijk bij dit gastcollege aanwezig.

Hij vertelde over het begrotingsbeleid, en daarna was er nog de mogelijkheid om vragen te stellen. Zelf stelde ik de vraag wat de machtsverhouding is tussen de ambtenaren enerzijds en de politici/bewindslieden anderzijds bij het vaststellen van de begroting. In het boek “Openbaar bestuur” wat wij lezen voor bestuurskunde is een hoofdstuk gewijd aan de machtsverhouding tussen ambtenaren en politici.

Zijn antwoord luidde dat het in zijn geval niet zo was dat de ambtenaren de baas speelden. Hij zou wel eens wat werk delegeren, maar hij blijft zelf de controle houden. De macht van ambtenaren is volgens hem ook afhankelijk van de sterkte of zwakte van de minister. Zalm zelf is met zijn studie economie en zijn werkervaring met het Centraal Planbureau en het ministerie van Financiën een sterke minister.

Dat brengt mij op een ander punt. Zou het niet wenselijk zijn als ieder lid van de regering de juiste opleiding had voor zijn werk? Als in een lichte vorm van technocratie? Bijvoorbeeld, Mark Rutte en Maxime Verhagen hebben beide geschiedenis gestudeerd. Nu zijn zij wel politici en geen bewindslieden, maar is het niet eigenaardig dat zij niet een opleiding genoten hebben die relevant is voor hun werk?

Een klein punt van kritiek op het gastcollege van Zalm was dat hij blijkbaar niet helemaal rekening hield met het kennisniveau van zijn publiek. Hij gaf uitleg over het begrip Bruto Binnenlands Product (BBP) aan eerstejaars universitaire studenten die al colleges economie hadden gevolgd. In het tweede jaar van de HAVO was mij al uitgelegd wat het BBP betekende. Hoewel Zalm deze fout maar een keer beging is het toch van belang om goed rekening te houden met de voorkennis van het publiek om een goede presentatie te geven.

Afgelopen maandag en dinsdag heb ik de introductietijd van de Erasmus Universiteit Rotterdam meegemaakt. Het was een goede keuze van mij om de introductie bij te wonen – in de eerste instantie ben ik huiverig, want vaak houd ik niet zo van de activiteiten die voor introducties worden georganiseerd – ik heb nu wat meer van Rotterdam en de universiteitscampus gezien. De laatste twee dagen, woensdag en donderdag, heb ik niet meegemaakt, want de activiteiten trokken mij niet aan.

EDIT: ik had hier foto’s geplaatst, maar in mijn kritische blik heb ik die toch maar weer weggehaald, ze waren mislukt.